I have been slacking off I know. Everything after my last post here, went so fast I couldn’t catch up.
—-
Mag bisaya sa ko kay kapoy english, Nagsugod siguro ni katong naay nag ingon nako na emotional ra daw kaayo – not the exact words but naa ana nga line. I clamped down unya ni-ana ko sa akong self na pirmi nalang lage ni. Kaduha naman siguro ko gi-ingnan na nga emotional-sentimental kaayo ko. Am I really that bad?
Yes, guys nitiklop ko after that. Nihunong ko og suwat mga poems og akong gilimitahan akong mga books na emo2x. Nagnaning ko og samot sa skwelahan and ngfocus ko sa kalibutan na layo sa pag ka over-emotional.
It worked out well in the end. Nagpasalamat ko sa kato nga tao og sa iyang gisulti. Wala nako ng invest og time sa mga tao nga wala naka appreciate kung unsa ako og asa ko gikan. Wala ko nasuko dyud niya, nalipay ko nga naka feel ko ato nga disappointment. Tungod ato i learned to be proud kung unsa ko. I learned that not all people will appreciate what you do and who you entirety. I learned to respect that reality. I learned to forgive myself and to adjust to the circumstances I can never change rather – I can never control.
Karon magablik nako og suwat diri na blog. Try nako to post every week. May unta dili matapol. 🙂 hehe
Salamat sa pagbasa.
Amping mo tanan. PLEASE SHARE AND COMMENT SAD IF NAAY TIME.
LOVE.
MIZPAH
